Andorra

 

Ég hef alltaf upplifað einhverja dulúð í kringum smáríki í Evrópu.  Andorra  er eitt þeirra og liggur á landamærum Spánar og Frakklands í Pyrenníafjöllum.  Ástæður þessi að þessi ör-ríki hafa haldið velli er bæði pólitískar og efnahagslegar.  Þannig hafa þau verið skattaparadísir, og oft tengiliður stríðandi þjóða í ófriði.  Ríkið er lítið, kannski eins og Reykjanesskaginn og þar búa tæplega 100 þús manns, en það koma fleiri miljónir ferðamanna árlega.

 

 

 

 

 

 

 

 

Lengi hefur mér langað að koma þangað og nú hefur draumurinn ræst.  Við lögðum af stað snemma í fallegu veðri.  Þetta er rúmlega 3ja tíma akstur eftir mjög hlykkjóttum vegi.  Andorra er í djúpum dal, með háum egghvössum fjöllum sem gnæfa yfir.

 

 

 

 

 

 

 

 

Það er öflug landamæragæsla og tolleftirlit í þessu fríríki.  Við biðum í röð á landamærunum í hitanum, og við vorum orðnir ansi sveittir.   Það eru þröngar götur, sem minna á Monaco, og greinilega mikið i.  Dýrir bílar og allar fínustu merkjaverslanir heimsins.  Við ókum aðeins um og stoppuðum á nokkrum stöðum en fórum síðan í stórmarkað og fengum okkur bita.  Það er "siesta" eða hvíld milli 14 og 17 og allar búðir lokaðar, en þetta er svipað fyrirkomulag og á Spáni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við ókum svo heimleiðis aðra leið, gegnum þjóðgarð og nú litu vegirnir í fjallshlíðunum út eins og spagettí í potti, endalausir hlykkir.  Við vorum 10 tíma á ferðinni og orðnir ansi lúnir þegar við komum á bækistöð okkar í Castjon do sos.