Adelaide – Kuala Lumpur.

Við ákváðum að taka heimferðina í áföngum. Það lá vel vð að fljúga frá Adelaide í Ástralíu til Kuala Lumpur í Malasíu. Eftir leit á netinu fundum við flug með Malaysian flugfélaginu á góðu verði. Við náum með þessu að ferðast í 7 tíma og minnka tímamuninn um 3 klst. Það er enn 22 klst flug til Evrópu og svo einum við eftir að taka taxann heim frá Köben. Flugið með Malaysian var upplifun. Þjónustulundinn er einfaldlega yfirgengileg. Þetta er ekki í neikvæðri merkingu. Á flugvellinum í Adelaide voru móttökurnar eins og á 1. farrými og við vorum “afturí”. Þau buðu okkur allt, við fengum sæti við útgang og 3 metra af fótaplássi. Það var erfitt að kveðja Mike og Paulu, þau eru hjartans vinir okkar. Við höfum bæði sagt að það er algjör hending að hitta svona vini á efri árum. Þurrkuðum trárin og hétum því að hittast sem fyrst í Orlando. Flugið sem við fórum með Malaysian var engu líkt. Mér leið eins og prins, stjanað við mann, og koddinn lagaður, hvað vantar þig? , má bjóða þér eitthvað að drekka ? , viltu kodda ?. Þetta er einstakt. Við lenntum í Kuala Lumpur e. 7 tíma flug, eiginlega endurnærð, og það sem átti eftir að koma var enn stókostlegra.

Ástralía kvödd

Í fyrsta skipti í langan tíma langar mér ekki heim úr fríi. Í Ástralíu er frábært að vera. Veður er gott, náttúran falleg og fólkið yndislegt. 10 dagar líða allt of fljótt því það er margt að skoða. Reyndar er eyjaálfa ógnarstór og rúmar þrjár klukkustundir tekur að fljúga yfir hana þvera. Í norðri er hitabeltisloftslag en í suðri má líkja því við miðjarðarhaf. Það er búið að vera mjög gaman að vera með vinum okkar Mike og Paulu. Þau eru hér öllum hnútum kunnug og höfðu leigt hús við ströndina með einstöku útsýni yfir haf og strönd. Sólsetur voru falleg, en ég var ekki búinn að venjast því að sólin sest í vestri, frá hægri til vinstri, og norðanáttin ylvolg, en sunnaáttin svöl. Hingað kem ég aftur.

Hjólastígar

Það er gaman að fylgjast með því hvað Ástralar eru mikið fjölskyldu og útivistarfólk. Hér eru mjög margir sem stunda göngu hlaup og hjólreiðar, gjarnan heilu fjölskyldurnar saman. Hér liggja hjólastígar um alla borgina oft haganlega fyrir komið þannig að náttúran njóti sín sem best. Af og til eru bekkir og stöðvar þar sem hægt er að gera teygjur og jafnvel einföld lyftingartæki. Ég er nú á viku búinn að hjóla um alla ströndina og alla borgina og hef tekið talsvert af myndum sem fylgja hér.

Golf - down under

Við urðum að prufa það að fara einn hring sunnan miðbaugs. Það er sagt að slæsið breytist í húkk hérna megin- það reyndist ekki rétt, gamla slæsið er þarna ennþá. En frábær upplifun á frábærum velli, Adeleaide shores, sem er hérna rétt hjá. Fórum með Mike og Steve vini hans. Íslenskt sumarveður eins og það gerist best. Skorið ? Svona þokkalegt.

Vínekrur

Spölkorn hér frá eru lágar fallegar hlíðar sem sólin bakar á daginn. Evrópubúar fluttu með sér vínvið og hófu ræktun og víngerð. Hér hefur þessi “iðnaður” þróast og Ástralar flytja nú út vín og selja um allan heim. Við fórum í gær í ferð til að skoða svæðið sem heitir Barossa valley, (sjá Wikipedia, http://en.wikipedia.org/wiki/Barossa_Valley ) það er stórkostlega fallegt og mikil upplifun að heimsækja vínbændur hjá Jacobs Creek, Peter Leman,Koonuga hill,Grant Burges og Maclaren Vail ( sem reyndar er utan við svæðið ). Við fengum að smakka á mörgum frábærum vínum og fengum léttan hádegisverð.  Í fáum orðum sagt, stórkostleg upplifun.

Handorf

Hér fyrir norðan um 50km er lítill bær og svæði sem heitir Handorf. Þar stofnuð 50 þýskar fjölskyldur samfélag í byrjun 19.aldar, þegar þær komu frá Þýskalandi eftir 2ja mánaða ferð í skipi. Þetta er fallegur lítill bær, orðin dálítið “túristavænn”, en gaman að skoða söguna, og menninguna sem hér skaut rótum frá Evrópu. Fyrir voru frumbyggjar Aborigians sem hörfuðu inn í landið og hafa nú sín eigin svæði í góðu samkomulagi. Það fólk vill lítið eiga samskipti við nútímasamfélagið.

Náttúran

Það er gott að vakna upp á mornganna, heyra sjávarniðinn og geisla sólarinnar brjótast inn í húsið. Hér er náttúran mjög falleg, og Ástralar leggja mikið upp úr að vernda hana. Sem dæmi má nefna að hluti strandarinnar “the dunes” er verndaður, og það liggur sekt við við að ganga þar um. Þetta er hlutinn milli sandstrandar og bygðar og þar er lágvaxinn eyðumerkurgróður. Það liggur sekt við því að hreyfa við þessu. Hér í fjöllunum fyrir ofan er dýragarður, Cleland-wild life park, ef “dýragarð” skildi kalla. Dýrin sem öll eru innfædd, fá að spranga um á stóru skógarsvæði, og gestir fá að ganga þar um og “umgangast” dýrin. Við fórum með þangað á mánudaginn. Það var gaman að upplifa að ganga inn á milli kengúra, Koala bjarna, emu-fugla og annara dýra sem hér eru villt. Leyfi myndunum að skýra þetta betur.

Adelaide

Það er stórmerkilegt að vera á suðurhveli jarðar. Hér kemur sólinn upp í austri eins og heima en fer norður fyrir yfir daginn og sest í vestri frá hægri til vinstri. Vatnsvelgurinn í vaskinum fer í öfuga átt og hér er haust. Það er samt um 20 gr. Hiti á daginn en laufin farin að falla.Borgin Adelaide liggur við suðurströnd Ástralíu og þar búa um 1,5 miljónir manna. Það er ekki ys og þys eins og sumstaðar, heldur, kyrrð og rólegheit og tiltölulega lítil umferð. Það er falleg strönd þar sem við gistum, miðborg og svo lágar fjallshlíðar þaktar vínekrum. Paradís ! Það var upp úr byrjun 19. aldar sem Evrópubúar fóru að flykkjast hingað. Hér eru kjöraðstæður, þokkalegur hiti að vetri, góðar ræktunaraðstæður, lítill raki og heilmikið af náttúruaðulindum. Fólkið er vingjarnlegt og talar “bjagaða” ensku. Hér eru efnahagsaðstæður góðar, alþjóðlegakreppan hefur tæplega náð hingað, og hér er mikil uppbygging.Ég hef vaknað hér upp á morgnanna og farið út í göngutúr á ströndina eða hjólað hina ýmsu stíga um borgina. Þægilegur andvari að hafi og um 20 gr. hiti.

Álftanes - Ástralía

Það er dáldið sérstök tilfinning að fara yfir miðbaug í fyrsta skipti. Manni líður eins og ég held að landkönnuðum hafi liðið á öldum áður – á leið inn á ókunnar slóðir. Ég dreymdi um þetta augnablik þegar ég var lítill, las allt sem ég komst yfir um ókunn lönd og ferðalög. Nú er komið að því.Við erum í mörg ár búinn að leggja drög að því að fara “down under” eins og það heitir að vera í Ástralía. Nú kom tækifærið, eiginlega þríþætt. Vinir okkar Mike og Paula frá Orlando voru að fara þangað í 4 vikur, en þau höfðu verið að vinna þar um nokkurra ára skeið á árum áður. Það er ráðstefna í Melbourne sem mér langar að sækja og ég á enn eftir að nýta mér að fljúga sem gestur með Air Atlanta, en fyrir þau hef ég unnið í mörg ár.

 

Þriðjudagsmorgun kl 06.00 þ. 12 apríl er haldið af stað til Frankfurt. Það er ekki laust við að ég sé búinn að vera með í maganum í dáldinn tíma, þettta er ógnarferðalag. Í Frankfurt leigðum við bíl og fórum niður í Rínardal, fyrst við Lorelay, þaðan niður til Koblenz og upp Móseldalinn. Þegar klukkan var að verða 18.00 stoppuðum við á Hótel Piltzen í fallegu umhverfi Mósel. Fengum þar fínt herbergi, og vínarsnitzel. Snemma morgunin eftir var veðrið fallegt, fljótabátar sigldu upp og niður ánna. Fínn morgunmatur, gögnuferð og svo áfram af stað.Við stoppuðum í Cochum við Mósel fyrir hádegisverð og gengum um gamla bæinn. Síðan áfram til Luxemborgar á móts við áhöfn Air Atlanta. Fengum að vita að það var seinkun á fluginu frá kl 0200 til 0600, þannig að við skelltum okkur inn á áhafnarhótelið. Við snæddum fínan kvöldverð,smá kokteil og vöknuðum kl. 03.00, hálfrotuð.

 

Við hittum áhöfnina ,Jónana tvo kl 0400 í móttökunni miðvikudagsmorgun 13. apríl og svo tókum við leigubíl út á flugvöll. Ég grínaðist nú við þá að þetta yrði “Jónar transport”. Það var heilmikið brölt að komast í gengum flugstöðina áhafnarmegin og svo í rútu út að vél. Þarna beið hún í mogunhúminu TF-ANC, 400 tonna Boeing 747-400 Cargo – flykki. 100 tonn af frakt, 90 tonn af eldsneyti, tveir flugmenn og þrír farþegar. Ekki laust við að stoltið fylti mig, að vera íslendingur og starfa fyrir félagið. Það tók skamman tíma að ræsa ferlíkið, og svo í loftið, áfangastaður Baku í Azerbajan. Við gátum lagt okkur á dýnur og það gerði hleðslumeistarinn “loderinn” Chris frá Suður-Afríku sem var með okkur líka. Eftir tæpa 5 klst vorum við að koma inn til lendingar í Baku, og ég fékk að sitja frammí. Stórfenglegt í einu orði sagt, þvílíkt tæki, og þvílíkir snillingar flugmennirnir, eins og að svífa á teppi og tylla fótum niður. Við stoppuðum í Baku í um 2 tíma til að taka eldsneyti og fulltrúi tollyfirvalda kom um borð, í flottum einkennisfatnaði að hætti rússneskra embættismanna. Það var smá stímabrak, ég held út af engu og svo aftur af stað. Nú var það 8 tíma leggur til Singapore. Það var fengið sér að borða, lesið, hlustað á ipod og lagt sig.

 

Svo var það Singapore, kl var um 0200 að staðartíma 14 apríl þegar að við lenntum. Við kvöddum áhöfnina með virktum og tókum bíl niður á hótel í miðbæ. Gistum á Raffals, og pöntuð okkur “hressingu” á herbergið. Það var nánast þríréttað með öllu. Singporebúar eru mjög þjónustulundaðir, það snérust allir í kring um okkur hvert sem við fórum. Í rúmið kl 0500 og upp kl 10.00, sól hiti og mikill raki. Morgunmatur á svölunum og svo út í bæjarferð. Við gengum í um 4 klst. og fórum að sjá Skypark, sem er alveg stórkostlegt mannvirki, myndirnar verða að lýsa þessu. Fengum okkur "orginal Singapore Sling" á Long Bar og

fórum á mjög gott hlaðborð á Raffals, engu líkt, meira að segja “managerinn” gaf sig á tal við okkur og snérist í kring um okkur eins og hitt starfsfólkið, nánast í takföstum tangó án tónlistar.

 

Singapore – Melborne

 Út á flugvöll aftur, ekki að grínast, nú var það Bentley með bílstjóra að hætti úrtrásarvíkinga. Það kom í ljós að við höfðum unnið hug starfsmannan í móttökunni með því að segja þeim frá Íslandi, mæra þjónustuna og gefa þeim smá þjórfé. Út á flugvelli var ys og þys og nú var flogið með Emitates-flugfélaginu í Boeing 777 til Melborne í Ástralíu – átta og hálfur tími. Eftir um klukktímaflug fórum við yfir miðbaug. Ég get ekki sagt að ég hafi tárast, en tilfinningi var góð. Hún er sú sama eins og þegar maður er búin að vera lengi að vinna að einhverju og nær takmarki- ólýsanlegt, við gerður “ high five” og skáluðum. Við gátum eitthvað sofið á leiðinni en ekki mikið, það var barnafjölskylda rétt hjá og við sýndum samstöðu og samúð.Við lentum um kl 0800 í Melborne, nú 16. Apríl. Það tók óhemjumtíma að fara í gegnum vegabréfa og tollskoðun. Um kl 10.00 vorum við komin út, leigðum bíl og ég brunaði á ráðstefnuna “ Australian Spine Society annual meeting” – þokkalegt, einbeitingin ekki upp á hið besta. Seinnipartinn, keyrðum við til gamans út í Albert Park þar sem Formúlu 1 keppnin er háð – við erum oft búin að horfa á þetta svæði í sjónvarpinu. 

Við keyrðum einn hring á 30 og lögðum okkur með framsætin hölluð á þjónustusvæðinu – fullkomnun.Svo var bara að drífa sig út á flugvöll og Jetx Airbus 320,50 mín til Adelaide. Við lenntum um kl 21.00. Þar biðu Mike og Paula vinir okkar eftir okkur, það voru fagnaðarfundir. Þau hafa leigt þar ágætis 3 svenherbergja raðhús við ströndina í 4 vikur en við ætlum að dvelja hjá þeim í 9 daga.

Í vændum m.a. heimsókn til Peter Lehman og Jacob´s Creek í Barossa dalnum hér fyrir ofan.

Meira síðar .......    

 

.

Að ferðast í huganum.

Já það varð nú styttra ferðalagið mikla hjá mér en til stóð. Ég komst ekki einu sinni út á Keflavíkurflugvöll. Fyrst var ég gosteptur í Köben, svo með seinkun vegna verkefna og síðan yfirvofandi flugtafir og hjartans mál sem þurftu aðhlynningu. Svona er það, en ég get allaveganna huggað mig við það að viðhaldið fékk rétt viðhald þegar það tengdist tölvukerfi BMW og í ljós kom að frá upphafi hafði það verið vitlaust forritað. Nú gengur það eins og klukka, ja hérna, það var virði alls vesensins. MIkið væri það nú gaman ef við mannfólkið værum eins og gætum bara tengt okkur við tölvu til að laga gangtruflanir og galla. Kannski er það hægt, með endurforritun hugsana viðbragða og útþurkun á gömlum forritum ásamt olíuskiptum.
Ég er með vinum mínum í huganum í Skotlandi, á mínum æskuslóðum.

Þeir sem vilja fylgjast með þeim geta gert það á skotland2010.blog.is